KAPITULLI 7 – BARKU I FERRIT
Natën tjetër Jesusi dhe unë shkuam përsëri në ferr. Në fillim ne hymë në një zonë të hapur të madhe. Aq sa mund të shikoja, po ndodhnin veprimtari djajsh. Një numër i madh i këtyre veprimtarive ishin përqëndruar rreth nesh. Vetëm 10 feet (3m) larg nga ku po qëndronim ne, vura re një veprimtari të çuditshme – e çuditshme kryesisht sepse shumë forma dhe shpirtra djajshë hynin dhe dilnin me nxitim nga kjo zonë e veçantë.
Kjo skenë ishte e ngjajshme me një filëm horror. Me aq sa mund të shikoja, kishte shpirtra në torturë dhe djalli dhe ëngjëjt e tij që vazhdonin punën e tyre. Kjo gjysëm errësirë copëtohej nga britmat e agonisë dhe dëshpërimit.
Jesusi tha, “Bijë, Satani është edhe mashtruesi në tokë edhe torturuesi i shpirtrave në ferr. Shumë nga forcat djallëzore që duken këtu, ngjiten gjithashtu në tokë herë pas here për të lënduar, shkatërruar dhe mashtruar. Unë do të tregoj ty gjëra që nuk janë parë kurrë më parë me kaq hollësi. Disa nga gjërat që shikon po ndodhin tani, por të tjerat do të ndodhin në të ardhmen.”
Përsëri shikoja para. Toka ishte në ngjyrë kafe e hapur, pa jetë, pa bar apo gjelbërim. Gjithçka ishe e vdekur dhe pa jetë. Disa vënde ishin të ftohta dhe me lagështi, ndërsa të tjerat ishin të nxehta dhe të thata. Dhe gjithmonë kishte një erë kalbësie të mishit që digjej dhe kalbej e përzjerë me aromën e plehrave dhe mykut.
“Satani përdor shumë kurthe dhe gracka për të mashtruar popujt e Zotit,” tha Jesusi. “Gjatë udhëtimeve tona në ferr, Unë do të tregoj shumë nga hilet dinake dhe të fshehta të djallit.”
Kishim kaluar vetëm pak metra, kur pashë një objekt të errët dhe të zi që shfaqej para nesh. Dukej sikur lëvizte lartë e poshtë, fryhej dhe shfryhej. Sa herë që lëvizte lëshonte një kundërmim të tmerrshëm – një erë më të fortë se era e zakonshme që mbushte ajrin në ferr.
Do të përpiqem të shpjegoj se çfarë pashë sa mirë të mundem. Ndërsa ky objekt I madh dhe I zi që varej vazhdonte të fryhej dhe të shfryhej dhe të nxirrte një aromë të rëndë, vura re diçka të tillë si brirë, të errët ne ngjyrë, që dilnin prej saj dhe shkonin lartë në tokë. E kuptova se ishte një zemër e zezë e madhe dhe se kishte shumë hyrje në të. Një parandjenjë e tmerrshme më pushtoi.
Jesusi i dinte mendimet e mia dhe tha, “Mos ki frikë. Kjo është zemra e ferrit. Më vonë ne do të kalojmë tek ajo, por tani ne duhet të shkojmë tek blloku i qelive në ferr.”
Blloku i qelive të ferrit ishte në një rreth në barkun e ferrit. Qelitë janë 17 milje (27.35km) të larta. Vështrova lartë dhe pashë se ishte një hendek I madh kafe mes qelive dhe fundit apo barkut të ferrit. Më dukej sikur hendeku ishte rreth 6 feet (1.82m) i thellë dhe po mendoja se si do ta kaloja. Pa menduar më parë ne ishim lartë në një parvaz, në rreshtin e parë të qelive. Parvazi shërbente si një kalim rreth qelive si dhe një vënd I përshtatshëm nga I cili mund të shikoje qëndrën e ferrit nga sipër.
Jesusi tha,”Këto gjëra janë të besueshme dhe të vërteta. Vdekja dhe ferri një ditë do të hidhen në liqenin e zjarrit. Deri atëherë, ky është vënd mbajtës I ferrit. Këto qeli do të vazhdojnë të jenë këtu, të mbushura me shpirtra mëkatarë, të torturuar dhe në vuajtje. Unë dhashë jetën Time që ju të mos vinit këtu. E dija së këto horrore ishin të vërteta, por mëshira e Atit Tim është po aq e vërtetë. Nëse ju e lejoni Atë, Ai do t’ju fali. Thirreni Atë në emrin Tim sot.”
No comments:
Post a Comment