KAPITULLI 12 - Brirët

< Kapitulli 11                                                                                 Kapitulli 13 >

KAPITULLI 12 - Brirët

Jesusi tha, “Sonte, bija Ime, do të shkojmë në një pjesë tjetër të zemrës së ferrit. Unë dua të tregoj për brirët dhe se si ato do të përdoren për të dërguar shpirtrat e ligj dhe forcat djallëzore lart në sipërfaqe të tokës.”

Ndërsa Jesusi fliste, unë fillova të shikoj një vizion të hapur. Në këtë vizion, pashë një shtëpi të vjetër ferme, pa jetë dhe të zymtë, të rrethuar me pemë të kalbura dhe bar të lartë pa jetë. Oborri përreth shtëpisë ishte i ndotur nga gjëra të kalbura. Nuk kishte jetë atje. Shtëpia dukej sikur ishte e stabilizuar anëve por po fundesej në qëndër të fushës. Nuk kishte ndërtesa të tjera në dukje.

Vdekja ishte ngado. E dija se shtëpia ishte pjesë e ferrit, por nuk munda ta kuptoj se çfarë po shikoja. Brënda, mbrapa dritareve të errëta, dalloheshin hije të mëdha në formë njeriu. Kishte diçka të lig në paraqitjen e tyre. Njëra nga këto forma lëvizi drejt derës dhe e hapi atë.

Vështroja se si një burrë tepër I madh me muskuj jashtmase të mëdhenj doli tek dera dhe ecte në oborr. E pashë atë shumë qartë. Ishte rreth 6 feet i lartë (1.82m) me një trup masiv si të një ngritësi peshash. Kishte një ngjyrë gri të zymtë si ishte dhe ambjenti përreth. Kishte veshur vetëm një palë pantallona burrash. Ato ishin në ngjyrën gri dhe pa jetë ashtu si dhe lëkura e tij në pjesën e sipërme të trupit. Mishin e kishte si me luspa dhe kokën shumë të madhe. Në fakt, koka ishte kaq e madhe saqë këmbët ishin përthyer ngaqë mbanin peshën e rëndë. Këmbët i kishte si thundrat e dërrit. Fytyra ishte e vrazhdë dhe djallëzore dhe dukej se ishte shumë i vjetër. Sytë e tij ishin pa jetë dhe fytyra ishte shumë e gjërë.

Në këtë vizion, pashë këtë krijesë të tmerrshme që u largua nga oborri i vjetër. Toka dridhej kur ai lëvizte dhe brirët i dilnin nga sipër kokës – brirë të mëdhenj që rriteshin lartë e më lartë sa nuk mund t’i shikoje. Kur ecte, e shikoja se si brirët i rriteshin kaq ngadalë. Brirë të tjerë fillonin ti rriteshin gjithashtu nga koka. Brirë të vegjël dilnin nga brirët e mëdhënj. Pashë se koka e tij ishte si një bishë  - një bishë e ligë e fuqishme dhe plot me shkatërrim. Çdo hap që hidhte e dridhte tokën.

Jesusi tha, “Vështro.”

Pashë brirët ndërsa ngjiteshin lart dhe përfundonin nëpër shtëpira, kisha, spitale, zyra dhe ndërtesa të gjitha llojeve sipër në tokë. Brirët shkaktonin dëme të mëdha në gjithë tokën. Pashë bishën të fliste dhe shpirtrat djallëzor të hidheshin në tokë. Pashë shumë njerës të joshur nga këto forca fjallëzore dhe të bien në kurthet e Satanit.

Ne jemi në një luftë – e mira kundër të ligës, mendova unë.
“Ne jemi në luftë, “ dëgjova të thoshte Shpirti i Zotit. “E mira kundër të ligës.”

Re të zeza dilnin nga brirët dhe fshihnin shumë forma të liga që po dilnin për në tokë. Të gjitha neveritë që Zoti i urren ishin atje. Pashë mbretëri të ngriheshin nga toka dhe miliona njerëz fillonin ti ndiqnin këto forca të liga. Pashë brirët e vjetër që u hoqën dhe brirë të rinj rriteshin në vënd të tyre.

Dëgjova Jesusin të thoshte, “Kjo ka filluar të ndodhi tani! Këto gjëra janë, ishin dhe do të jenë. Njerëzit do të bëhen të dashurit e vetvetes sesa të Zotit. I ligu do të jetë i shfrenuar në ditët e fundit. Burra dhe gra do të duan shtëpitë e tyre, makinat, tokat, ndërtesat, bizneset, florinin dhe argjëndin e tyre më shumë sesa Mua.”

“Pendohuni,” tha Ai, “sepse Unë jam një Zot xheloz. Asgjë nuk mund të vihet para adhurimit Tim – as vajzat apo djemtë tuaj, gratë apo burrat. Sepse Zoti është një Shpirt dhe Ai duhet të adhurohet në Shpirt dhe në të vërtetë.”

Shikoja se si brirët lëviznin mbi faqen e dheut, duke u ngritur deri lart në qiell. Mbretëri të reja ngriheshin dhe kishte luftë dhe shkatërrim në mbarë tokën. Ata që e adhuronin bishën ishin të shumtë.

Bisha djallëzore me brirët ecte lart e poshtë sikur ishte në mendime, dhe toka dridhej nën peshën e tij. Pas disa minutash ai u kthye tek shtëpia e fermës. Re të zeza u krijuan dhe shumë ishin të vdekur në tokë.

E pashë botën në mes të një fatkeqësie të madhe dhe fillova të lutem me gjithë zemër.”O Zot, na ndihmo,” thirra unë. Pastaj dy bisha të mëdha në formë shpirti dolën nga toka dhe filluan të bëjnë luftë me njëri tjetrin. E dija se ata erdhën nga ferri.

Një turmë e madhe njerëzish qëndronin duke vështruar luftën midis këtyre dy djajve. Dhe pastaj pashë diçka të ngrihej nga toka midis tyre. Ata ndaluan së luftuari dhe qëndruan në secilën atë të një anije të madhe. Të dyja bishat u përpoqën për të shkatërruar anijen por nuk mundën. Ata e shtynë atë poshtë tokës dhe e fundosën atë mes tyre. Ata qëndronin ballë për ballë përsëri, gati për të filluar luftën e tyre.

Dëgjova një zë që tha, “Shiko.”

Ndërsa shikoja, një dritë u shfaq në tokë ku anija ishte fundosur. Anija u rishfaq përsëri mbi sipërfaqen e tokës dhe u bë një disk i madh. Të dy bishat filluan të marrin formë të tjera dhe u bënë të mëdha dhe të zeza. Një derë para diskut u hap dhe një rreze e fortë drite shfaqi një radhë shkallësh. Shkallët zbrisnin poshtë, poshtë në tokë dhe dëgjova një zë që tha, “Në ferr!”

Ishte një ndjesi e fortë djallëzore në ajër dhe u ndjeva e humbur ndërsa shikoja. Një forcë paralizuese doli nga disku dhe nuk kisha askund se ku të vrapoja. U ndjeva e zënë në grackë edhe pse isha si Shpirt.

Pothuajse menjëherë, Jesusi më ngriti lart e më lart deri sa munda të shikoja poshtë këtij vizioni. Por tani shkallët janë bërë si një shkallë lëvizëse që lëviznin lartë e poshtë nga zemra e tokës. Kur isha përkrah Jesusit, ndjehesha e sigurtë dhe e mbrojtur. “Do të dali nga ferri,” dëgjova një zë që foli.

Jesusi tha, “Kjo do të ndodhi. Kjo është ende për të ardhur. Shkruaje që të gjithë ta dinë.

Në vizionin tim shkalla lëvizëse sillte lart forca djallëzore dhe shpirtra të ligj. Të dyja bishat qëndronin, secila nga një anë e anijes, dhe pashë që ato filluan të ndryshinin përsëri. Dëgjova zhurmën e një ulërime të madhe – zhurmën e motorave që lëviznin më një shpejtësi të madhe. Kokat e bishave u bënë të mëdha dhe një dritë filloi të mbushte duart e tyre. Pashë se si të dyja bishat dhe anija u bashkuan të treja së bashku.

Shumë shpirtra, që dukeshin sikur ecnin në gjumë, marshonin drejt një nga bishat. Për orë të tëra shikoja këtë pamje të trishueshme, deri sa më në fund, njëra nga bishat ishte e mbushur plot me njerëz. Ndërsa dëgjoja, nga bisha e parë erdhi një ulërimë e madhe si ajo e një avioni që ishte gati për tu ngritur. Bisha e merrte fuqinë nga anija. Kur filloi të flututoj, ai u bë përsëri në formën e njeriut. Kur fluturonte, koka dukej sikur ishte plot me drita dhe forcë e madhe dilte prej tij.

Ndërsa u zhduk në qiell, koka e tij u bë përsëri një anije.

Akoma mund të dëgjoja zhurmën e bishës së parë kur shikoja se si bisha e dytë po mbushej me shpirtra. Kur u mbush plot, pashë bishën e dytë që filloi të shkoj drejt si rraketë. Ai u bashkua me bishën tjetër dhe të dy largoheshin ngadalë në qiellin e zymtë. Bisha e dytë, gjithashtu, morri formën e një burri. Dëgjova ulërimën e tyre të madhe kur u larguan.

Po mendoja se çfarë donte të thoshte kjo. Pashë anijen, apo diskun, që u vendos përsëri në tokë. Toka u mbyll mbi të deri sa u zhduk nga sytë. Ndërsa vizioni flloi të zbehej, pashë një sallë të madhe gjyqi dhe mendova për fronin e madh të bardhë të gjykimit.

 Kapitulli 13 >